تعهّدکارى، مسیرى براى ارزش افزوده ى منابع انسانى

طبیعت انسان داراى دو ساحت متمایز و مرتبط یعنى شناخت و رفتار است. انسان موجودى است که ابتدا مى شناسد و سپس اقدام مى کند و هر چه شناخت او بهتر باشد، کردار او از خطا در امان تر است. مفهوم کار در فرهنگ اسلام داراى نگرش متمایزى از دیگر فرهنگ هاست به گونه اى که پیروان این مکتب کار را یک وظیفه مى دانند که منافع دنیوى و اخروى آنان را تأمین مى کند. تعهد کارى نوعى تمایل عاطفى مثبت نسبت به رعایت حقوق دیگران در قالب قواعد اخلاقىِ پذیرفته شده در کار است. دست یابى به تعهد کارى در کارکنان، ارزش افزوده اى است که سازمان را تعالى مى بخشد و منابع انسانى را در روال معقول و هدفمند به پیش مى برد. تعهد داراى سه بعد هنجارى، عاطفى و مستمر است که شناخت آنها در ترویج تعهد نقش بسزایى دارد. تعهد کارى در سازمان نشانه هاى فراوانى دارد که شناخت و تبیین آن براى کارکنان موجب شکل گیرى ساحت شناختى کارکنان است. برخى از این نشانه ها عبارت اند: اصل انجام گرفتن کار، مفید بودن کار، سرعت عمل در کار، محکم کارى، و گشاده رویى در کار. تقویت این نمودها توسط مدیران، موجب تقویت تعهد کارى در سازمان مى گردد.